Żarówki charakteryzują się napięciem znamionowym, mocą znamionową, strumieniem świetlnym, ilością godzin świecenia się oraz stosunkiem strumienia do mocy żarówki, który charakteryzuje ekonomiczność lampy. Przy wysokiej temperaturze włókna wolframowego występuje parowanie wolframu i osadzanie się go w postaci ciemnego nalotu na ściankach bańki, co utrudnia przepuszczanie światła. Jako normalny czas palenia się żarówki liczy się ten, przy którym żarówka straci średnio 15% swego pierwotnego strumienia. Przy dalszym zmniejszaniu się strumienia świetlnego, żarówka pracuje nieekonomicznie. Jako normalny czas palenia się żarówki liczy się 1000 godzin. Trwałość żarówki zależy w dużej mierze od wahań napięcia. Przy wahającym się napięciu, np. +5%, trwałość żarówki skraca się do 52%. Zaletą lamp żarowych jest niezależność ich promieniowania od temperatury otoczenia. Istnieją następujące znormalizowane moce żarówek: 15, 25, 40, 60, 100, 150, 200, 300 i 500 watów. Napięcie znormalizowane lamp żarowych: 220 V.