Przy obróbce metali za pomocą narzędzi takich jak np. noże tokarskie, wiertła, frezy i inne, zasadniczym warunkiem jest, aby narzędzie było z twardszego materiału niż przedmiot obrabiany. Z tego powodu narzędzia muszą być wykonywane z kosztownych materiałów o dużej twardości i trwałości. Poza tym istnieją jeszcze trudności obrabiania samych narzędzi, do których potrzeba materiałów jeszcze twardszych. Aby powyższych niedogodności uniknąć stosuje się obróbkę elektroerozyjną, polegającą na zjawisku wyrywania cząstek metalu z obrabianego przedmiotu. Obróbka elektroerozyjna dzieli się na obróbkę iskrową, elektrolityczną zwaną także anodowo-mechaniczną i oporową zwaną inaczej kontaktową. Doniosłość obróbki elektroerozyjnej polega na tym, że elektroda robocza zastępująca narzędzie mechaniczne nie potrzebuje być wykonana z materiału twardszego od przedmiotu obrabianego.