W wielu budowanych obecnie budynkach przewiduje się wprowadzenie kabla rozdzielczego do budynku i zakończenie go tam puszką na korytarzu. Przygotowane rurki instalacyjne pod tynkiem, prowadzące od tego miejsca do poszczególnych mieszkań, ułatwiają później zakładanie w nich telefonów. W wielkich blokach wykonuje się często osobne kanały pionowe od piwnic do strychu, z wnękami na głowice na każdym piętrze i z rurkami instalacyjnymi do wszystkich mieszkań, gdzie również rurki te są pod tynkiem doprowadzone do każdego pokoju i zakończone tam przy klocku do umocowania gniazdka telefonicznego.
Większe instytucje, zajmujące całe budynki lub posesje z wieloma budynkami, instalują u siebie własne centrale telefoniczne (zwykle automatyczne) tworząc własne sieci aboneniowe. Sieci te są ukształtowane podobnie do zwykłych, sieci miejscowych w odpowiednim zmniejszeniu, a stosowane w nich elementy nie różnią się od zwykłego sprzętu telefonicznego. Sieci te muszą pod względem elektrycznym odpowiadać ogólnym wymaganiom sieci publicznych, gdyż inaczej współpraca ich byłaby niemożliwa. Ponadto budowa i rozbudowa tego rodzaju urządzeń telefonicznych musi być w każdym przypadku uzgodniona z odpowiednim organem służby telekomunikacyjnej.